In „Lichtblicke“ heeft Kurt Gäble muzikaal een gevoel verwerkt, dat voor ons mensen onbeschrijflijk belangrijk is: hoop.
De krachtige fanfares in het begin en aan het eind van het stuk werken als een soort „kader“, waarbinnen de eigenlijke compositie als een schilderij is ingebed. Een zeer uitdrukkingsvol, emotioneel hoofdthema symboliseert de hoop. Dit thema komt steeds opnieuw naar voren, in verschillende toonsoorten, soms luider en soms zachter – zoals vele kleine, verschillende lichtpunten. Wij als mensen kunnen ook vaak nieuwe hoop putten uit ogenschijnlijke onbelangrijke dingen. Een dramatisch tussendeel verduidelijkt de negatieve gebeurtenissen en gevoelens, waar we steeds weer het hoofd aan moeten bieden: ziekte, verlies, verdriet, wanhoop en angst. Maar uiteindelijk overwint de hoop en deze biedt ons een bewustwording van de kleine dingen en de lichtpuntjes in het leven.